روش های پرورش زنبور عسلعلمیمقالات

تکنیک های کاربرد زهر زنبور عسل

هم اکنون از چندین شیوه برای بکارگیری زهر زنبور عسل استفاده می شود. این روش ها عبارت است از:

  • نیش گذاری مستقیم
  • استفاده از شیوه های فیزیولوژیک (الکتروفورز و فونوفورز)
  • تزریق آمپول های زهر زنبور عسل
  • شیوه ی ماساژ کرم و پمادهای حاوی زهر زنبور عسل
  • داروهای هومیوپاتیک

 تکنیک نیش گذاری معمولی

در بین تکنیک های زنبور درمانی شیوه ی نیش گذاری از همه متداول تر است، قدم اول در این زمینه صحبت با بیمار و پرسش در مورد تحمل او نسبت به زهر زنبور است. قدم بعدی انجام تست حساسیت است. برای انجام تست حساسیت باید زنبوری را روی یک سوم جلویی دست قرار داد، به طوری که نیش به مدت 10 ثانیه در محل باقی بماند. بعد از درآوردن نیش باید 30 دقیقه ی بعدی واکنش های موضعی و عمومی بیمار را ارزیابی کرد. پس از آن باید برای بیمار آزمایش خون، ادرار و همچنین آزمایش گلوکز خون انجام گیرد. نتایج اولین آزمایشات به درمانگر اجازه می دهد تا تست بعدی را انجام دهد.در آزمایش دوم نیش باید به مدت 1 دقیقه در محل باقی بماند. بعد از نیش گذاری مرتبه دوم کلیه ی آزمایش های سری اول باید تکرار گردد.

زنبور درمانی زمانی تجویز می شود که واکنش های عمومی و موضعی بیمار رضایت بخش باشد. میزان ائوزینوفیل های خون طبیعی و قند و پروتئین در ادرار موجود نباشد. آزمایش های دقیق و منظم، خطر واکنش های حساسیت زا را مشخص می کند.

 نیش گذاری

نیش گذاری بر نقاط و مناطق دردناک

معمولا این تکنیک برای درمان آرتریت، استئوکوندروز، رادیکولیت و درد های عصبی به کار می رود. نیش زنبور بر نقاط دردناک قرار داده می شود. تعداد نیش ها به تدریج و جلسه به جلسه اضافه می گرددو معمولا به 18 تا 20 نیش زنبور می رسد. تعداد نیش ها معمولا به نوع بیماری و میزان تحمل بیمار بستگی دارد. دوره ی درمان معمولا بین 9 تا 21 جلسه طول می کشد. بیشترین زمان باقی ماندن نیش 10 تا 15 دقیقه و تعداد جلسات درمان معمولا سه بار در هفته است.

تکنیک یوریش

نیش ها را بر سطح خارجی شانه ها و ران ها قرار می دهند. در روز اول فقط یک نیش و در روز دوم دو نیش قرار داده می شود. تعداد نیش ها به تدریج افزوده می گردد تا نهاینا در روز دهم 10 نیش گذاشته شود. بعد از آن باید به بیمار 3 تا 4 روز استراحت داد. پس از استراحت تعداد نیش گذاری به تدریج کاهش می یابد به طوری که روز دهم به 1 نیش برسد. این روش معمولا در درمان بیماری های عصبی هم چنین بیماری های روانی به کار می رود.

تکنیک کوزمینا

کاربا یک نیش زنبور آغاز و به تدریج میزان نیش ها اضافه می شود و تا 10 روز ادامه می یابد. پس از آن استراحتی 3 تا 4 روزه داده می شود و دوره ی درمان تکرار می گردد. اما تعداد نیش ها سه تا سه تا اضافه می شود (3، 6، 9، 12، 15، 18، 21، 24، 27، 30) تا به عدد 30 برسد.

تکنیک نیش گذاری بر اساس نوع بیماری

نیش گذاری بر اساس نوع بیماری در نقاط زیر انجام می گیرد:

  • در موارد تیروتوکسیکوز _ بالای غده ی تیروئید
  • فشار خون اولیه _ بر ناحیه ی کتف
  • نزدیک بینی _ بر ناحیه ی گیجگاهی
  • ناشنوایی حسی _ عصبی _پشت گوش

تکنیک خیسماتولینا

تکنیک خیسماتولیناتا

آپی تو کسی رفلکسوتراپی که بر نقاط فعال بیولوژیک اعمال می گردد. آپی توکسی رفلکسوتراپی در برگیرنده ی دو شاخه ی تکمیلی پزشکی یعنی زنبور درمانی و رفلکسوتراپی هست. نیش ها بر روی مریدین های استاندارد و نقاط فرامریدینی قرار داده می شوند. از این تکنیک می توان برای درمان طیف گسترده ای از بیماری ها سود برد.

تعداد ممکن زنبور های به کار رفته در هر جلسه از یک تا چهل عدد متفاوت است. زمان باقی ماندن نیش ممکن است بین 10 ثانیه تا 15 دقیقه باشد. ما توصیه می کنیم بیمار در طول درمان از جیره ی غذای حاوی لبنیات و مواد گیاهی استفاده کند، از انجام فعالیت های شدید جسمی بپرهیزد و همچنین از نوشابه های الکلی و غذاهای چاشنی دار استفاده نکند.

کاربرد زهر زنبور عسل توسط آمپول

آمپول های زهر زنبور بر حسب تکنیک های فوق الذکر در نقاط استاندارد تزریق می گردد. محاسن این شیوه شامل تعیین مقدار صحیح و تزریق راحت آمپول است. از معایب این شیوه نیز می توان نیاز به سرنگ های استریل و دردناک بودن آن اشاره نمود.

منبع:

  • کتاب زنبوردرمانی نیلا خیسماتولینا
  • کتاب فرآورده های زنبور عسل شهرام دادگستر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

همچنین ببینید
بستن